از  دفتر  عمر  گشودم  فالی                 

                        ناگاه  ز  سوز  سینه  صاحب  حالی

                                            گفتا:که خوش آن کسی که اندر بر او

                                                             یاری است چو ماهی و شبی چون سالی

هم جانم سلام ؛

راستش، میخواستم ، یه مطلبی درست و حسابی و متناسب با قصدم -که همون تبریک تولدت بود- بنویسم . مثلا یه چیزی به نام "در ستایش عشق" و یا متنی در همین مایه ها ، که خب نشد ویا به عبارتی، نتونستم ، چون اوضاع و احوال جوی طوری بهم ریخته که جمع جور کردن کلمات واقعا سخته ، و همینطور که شما استاد خوبم بهتر می دونی، چیزی که تو این شرایط نوشته بشه ، خیلی مزخرف و چرند از آب در میاد و بر دل که نمی نشینه هیچ ، اسباب  زحمت هم می شه !

پس مناسب دیدم که چندتا از رباعیات حکیم عمر خیام رو که همه ی گفتنی ها رو یک جا و به زیباترین شکل ممکن بیان کرده با هم در چنین روزی مرور کنیم ،‌ باشد که مقبول افتد .  و باز هم زاد روزت را شادباش می گویم.

 ولی اگر پیشم بودی شاید طور دیگه ای میتونستم از دلم برات بگم.

ما لعبتگانیم  و  فلک  لعبت باز

از روی حقیقی نه از روی مجاز

بازیچه همی کنیم برنطع وجود

رفتیم به صندوق عدم یک یک باز

از آمدنم  نبود گردون  را  سود

وز رفتن من جاه و جلالش نفزود

وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود

کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

چون آب به جویبار و چون باد به دشت

روز دگر از عمرمن وتو بگذشت

تا من باشم غم دو روزه نخورم

روزی که نیامده است و روزی که گذشت

آورد به اضطرارم اول به وجود

جز حیرتم از حیات چیزی نفزود

رفتیم به اکراه و ندانیم چه بود

زین آمدن و بودن و رفتن مقصود